از بازیهای محلی رایج امروزی در شفت و فومن می توان به عروس بازیAros bazi ( یه قل دو قل ) ، گیشهGiša ( = عروس ) بازی ، ویزهViza ( = گردو ) بازی ، اَپَر Apar (= سنگ ) بازی و جِخَس بازیJekhas ( قایم باشک ) لپه بازی : lape bazy، پیگله بازی : pigale bazy، غش بازی : ghash bazy، گل مشته : gol bazy، عروس بازی( (arus bazy، بیج بیج ( bij bij)، بیزه ( bizeh)، سوک سوک ( suk suk)، اویزان(avizan)، لب گود ( lab goud)، خورش بازی ( khoresh bazy)، گد گد ( gad gad)، جفت تاک ( jot tak)، اشکل (eshkel)، ورف باز ی (vorf bazy)، اپار بازی (apar bazy)، دوبنا : (dobna)، تاب بندی (tab bandy) ، حساب بله(hesab baleh ) اشاره نمود .

پتیگله بازی

1- شرکت کنندگان ابتدا به دو گروه مساوی تقسیم می شوند.

2- چال و گودال کوچکی در یک محلی که به عنوان مبدا یا مقصد اول است حفر می کنند. 

3- دو قطعه چوب یکی به طول 20 سانتی متر و قطر 5 سانتی متر ودیگری به طول یک متر و همان قطر آماده می کنند. 

4- برای شروع بازی با استفاده از یک سنگ کوچک و صاف تر خشک می کنند و هر تیمی که نوبت قرعه به وی رسید روی چال می ماند وگروه دیگر به فاصله 20 الی 30 متری قرا ر می گیرند.

5-  تیم آغاز گر با قرار دادن یک قطعه چوب کوچک که در اصطلاح محلی به آن گلهgale می گویند، به صورت افقی بر روی چال به وسیله چوب دستی که به آن پیت pit می گویند، بازی را آغاز می کنند. 

6- زمانی که چوب کوچک به طرف افراد تیم مقابل می رود آنان سعی می کنند که قبل ا ز فرود آمدن به زمین یا آن را با دست بگیرند و یا این که با چوب دستی های خود آن را بزنند.

7- چنانچه موفق به این کار شوند، آن فرد با زنده ونوبت نفر بعدی است .

8- اگر موفق نشدند با چوب دستی سعی می کنند آن را دورتر نمایند.

9- در همین لحظه فردی که بازی را آغاز کرده از محل شروع تا نقطه ای که چوب کوچک یا گله به زمین افتاده باید با صدای بلند بدون نفس کشیدن بگوید: یا علی، یا علی.

10-  چنانچه قبل از افتادن چوب صدایش قطع شود بازنده می شود، وگر نه برنده شده و مجدداً خودش بازی می کند. 

11- این کار ادامه دارد تا اینکه افراد یک تیم از نظر تعداد بازنده ها بیشتر شود.