مجمع عمومی سازمان ملل متحد به موجب قطع‌نامه A/RES/66/292، از سپتامبر 2012، روز اول ژوئن را به عنوان روز جهانی خانواده اعلام کرده است. والدین با هر رنگ، نژاد، مذهب، فرهنگ و ملیت، در همه نقاط جهان اولین سرپرستان و مربیان کودکان به شمار می‌روند که شادی را برای آنها به ارمغان آورده و امکانات زندگی را مهیا می‌کنند. والدین ارکان هر خانواده و بنیان‌گذار جوامع هستند. در ادبیات بین‌المللی از کودکان، پدران و مادران، به‌عنوان عناصر سازنده خانواده یاد شده است که در نظام حقوق بین‌الملل بشر به طور مجزا و یا با هم مورد توجه قرار گرفته‌اند.

پدر و مادر بودن مهم‌ترین شغل در جهان است. ۱۰۰۰ روز اول زندگی برای رشد مغز و شکل‌گیری توانایی کودک برای یادگیری و رشد بسیار حیاتی است. اما بسیاری از والدین به دلیل ساعات کاری طولانی اغلب دور از فرزندانشان هستند و نمی‌توانند با کودکان‌شان به اندازه کافی وقت بگذرانند. اکنون زمان آن فرا رسیده است که به این نیاز پاسخ داده شود و دولت‌ها و سایر تصمیم‌گیرندگان در سیاست‌گذاری‌هایشان به این مساله توجه کنند.

به این مناسبت امسال یونیسف یک همه‌پرسی برگزار کرده و از والدین خواسته است که اعلام کنند چه سیاست‌هایی به آن‌ها کمک می‌کند تا زمان بیشتری را با فرزندان‌شان بگذرانند. این سیاست‌ها شامل مواردی از جمله مرخصی زایمان، فراهم کردن امکاناتی برای مادران تا بتوانند به فرزندانشان شیر بدهند و ارائه خدمات مراقبت از کودکان مقرون به صرفه و باکیفیت می‌شود.

روز جهانی والدین، با تأکید بر نقش مهم والدین در پرورش کودکان، خانواده را مسئول اصلی پرورش و مراقبت از کودکان می‌داند. این خانواده است که نسبت به رفاه افراد خانواده، آموزش و اجتماعی کردن کودکان و مراقبت از کودکان و افراد کهنسال احساس مسئولیت می‌کند. برای رشد کامل و هماهنگ شخصیتی، کودکان باید در خانواده و فضایی سرشار از  شادی، عشق و تفاهم رشد کنند. والدین از هر نژاد، مذهب، فرهنگ و ملیتی مراقبان و معلمان اصلی کودکان هستند. خانواده است که کودکان را برای یک زندگی شاد، پربار و سازنده آماده می‌کند و والدین لنگر خانواده و پایه و اساس جوامع به شمار می‌آیند.